Strona główna | Mapa serwisu | English version
   

Apel Stop agresji
Scenariusze > Apel Stop agresji

Apel Stop agresji

SCENARIUSZ APELU POŚWIĘCONEGO AGRESJI
Uczeń 1:
„ Sposób, w jaki ludzie radzą sobie ze swoimi uczuciami i uczuciami innych

jest decydującym kryterium przy określaniu tego, jak żyją ze sobą i jak potrafią się porozumieć.”  

W atmosferze wzajemnego zaufania, życzliwości, akceptacji i miłości nie ma miejsca dla agresji.
Uczeń 2:
Serdecznie witamy wszystkich na apelu poświęconym  agresji. Spróbujmy na  początku  wyjaśnić to pojęcie , z którym często spotykamy się na co dzień. Najkrócej mówiąc  agresja( przemoc) to działanie skierowane przeciwko drugiemu człowiekowi, wyrządzające innym krzywdę, a wynikające z nieumiejętności radzenia sobie z własnymi problemami.
Uczeń 1:
Niestety zjawisko to staje się coraz bardziej powszechne. Spróbujmy wspólnie zastanowić się dlaczego tak jest...
Przyczyną agresji są na przykład złe wzorce zachowań.

Scenka I

(dom rodzinny - kłótnia rodziców przy stole, która przeradza się w krzyk; dziecko czuje się zagubione, a potem naśladuje swoich bliskich)

ojciec : (...) ja dziś nie mogę...

mama 1: ja też, wszystko na mojej głowie

ojciec : a ja niby nic nie robię ?! od rana zaczynasz kłótnie!

mama 1 : jak zwykle nie można na ciebie liczyć!

ojciec : daj mi spokój ( wychodzi trzaskając drzwiami)

mama 1 : ( zaczyna płakać)

syn 1:( nie wie , co ma robić; w końcu bierze plecak , wzdycha i wychodzi, ale w progu mówi po cichu :
„ ja wam jeszcze pokażę..”
Uczeń 1:

Przyczyną agresji jest również niezaspokojona potrzeba. 
Scenka II

(inny dom - rano przy śniadaniu syn  domaga się kupna  telefonu  komórkowego)

syn 2:  mamo, kup mi komórkę .

mama 2: już rozmawialiśmy na ten temat.

syn 2:  ale w klasie prawie wszyscy mają, dlaczego ja mam być gorszy.

mama 2
: nie będziemy dłużej rozmawiali, nie mam czasu , moją odpowiedź znasz.

syn 2: Ale mamo...

mama 2:
Daj mi wreszcie spokój i idź do szkoły, bo się spóźnisz.

Uczeń 2:
Droga do szkoły - chłopiec, który przed chwilą wyszedł z domu


      spotyka swoich kolegów z telefonami, którzy zaczynają mu dokuczać z

      powodu braku telefonu ; chłopiec czuje się odrzucony; sytuacja  

      przeradza się w bójkę;

 Uczeń 1:

Przyczyna agresji to napięcie wywołane stresem

Scenka III:
(szkoła - nauczyciel oddaje  sprawdziany i negatywnie ocenia przy całej 

klasie pracę uczennicy, której robi się bardzo przykro; nie wie, jak

poradzić sobie z tą sytuacją)

nauczyciel : jak zwykle się nie popisałaś ! Znowu jedynka !

uczennica 1:  bierze kartkę,  wraca do ławki i zaczyna po cichu szlochać.

 
Uczeń 2:

Wszystkie agresywne zachowania  widoczne są w szkole

(pokazane zostaną zachowania bohaterów wcześniejszych scenek)

Scenka IV:

W klasie-  uczniowie zachowują się jak zawsze (jedni siedzą, drudzy
rozmawiają między sobą, nauczyciel notuje coś w dzienniku)       

- syn 1: (kłóci się z kolegą z ławki, krzyczy na niego) „ co ty sobie myślisz, ja ci pokażę!”,

po czym biegnie na koniec klasy popychając przy tym innych.

- nauczyciel : „siadaj natychmiast do ławki”

- syn 2: -bawi się komórką pod ławką,

- uczeń: „Proszę Pana ktoś ukradł mi komórkę. To na pewno ten ...złodziej – wskazuje palcem na syna 2.

- Uczennica:
która otrzymała złą ocenę rzuca kartką i kopie plecak.

- Nauczyciel: „Proszę w tej chwili o spokój!”

PIOSENKA CZESŁAWA NIEMENA „DZIWNY JEST TEN ŚWIAT” - W TRAKCIE JEJ
TRWANIA CHODZI OSOBA Z TRANSPARENTEM „AGRESJI STOP”
Uczeń 2:

Tego typu sytuacje, które widzieliśmy przed chwilą są niestety jednymi z wielu, al nie pozwólmy, by zdominowały nasze życie. Przecież można postępować inaczej. Spróbujmy tak...
Scenka I:

- ojciec: zobaczę, co się da zrobić..


mama 1: postaraj się, proszę, chciałabym trochę odpocząć...

ojciec : postaram się.

Mama 1 do syna 1 : kochanie, pospiesz się, bo się spóźnisz

Syn 1( do rodziców ) : cześć

Rodzice odpowiadają : cześć.

Uczeń 1: wszystko zależy od dobrej woli nas i
naszych   rodziców; spróbujmy ze sobą normalni
rozmawiać.


Scenka II( użycie konkretnych argumentów, wysłuchanie syna)

syn 2 :   mamo, co z telefonem dla mnie...

mama 2:porozmawiamy wieczorem z tatą na ten temat, chociaż ja 

                 uważam, że nie jest ci potrzebny, bo po pierwsze masz jeszcze czas

                 na telefon, a po drugie nie jest to rzecz, którą powinno się nosić do

                 szkoły...

syn 2: ale mamo...

mama 2 : wrócimy do tej rozmowy wieczorem, dobrze ?

syn 2 : tak, mamo.


Uczeń 2: rozmawiajmy ze sobą grzecznie, przedstawiajmy
rzeczowe  argumenty, zanim coś zrobimy, wysłuchajmy
 innych i zastanówmy się, czy nie mają racji.

Scenka III:

nauczyciel : dziś ci się nie udało, dostałeś jedynkę.

Uczennica 1:( rzuca kartką )

Nauczyciel : nie podoba mi się twoje zachowanie, nie musisz rzucać kartką, możesz przecież poprawić ocenę.

Uczennica 1: przepraszam pana, to już się więcej nie powtórzy.

 
  
Uczeń 1:       
Przedstawione przez nas sytuacje są tylko jednymi z wielu. Do naj-
częstszych zachowań agresywnych należą: bicie, kopanie, kradzież
krzyczenie, maltretowanie, napad, poniżanie, zastraszanie, znęcanie
się fizyczne i psychiczne
Istnieją cztery podstawowe przyczyny zachowań agresywnych (w
momencie wypowiadania kolejnych słów pojawiają się uczniowie
planszami, na których znajdują się wypisane przyczyny):

-niezadowolenie wynikające z niemożliwości posiadania czegoś;

-potrzeba odreagowania  różnych stresów;

-negatywny wpływ otoczenia, złe wzorce zachowań;

Dziennikarz:

Jesteśmy teraz w Zespole szkół w Łubnicach. Naszymi rozmówcami są uczniowie gimnazjum. Mówimy dzisiaj o agresji słownej. Powiedzcie czy w waszej szkole zdarzają się sytuacje, w których koledzy lub koleżanki wyzywają wyśmiewają innych?
Uczennica 2:

Tak, koleżanka mi mówiła, że wyśmiewają się z jednej dziewczyny i ona chodzi teraz smutna i nikt się z nią nie bawi.

Uczeń 3:

A ja słyszałem jak Krzysiu namawiał Piotrka, żeby po lekcjach wyśmiewał się z Karoliny.

Uczennica 2:

Kiedyś na lekcji Iza źle odpowiedziała, to Michał odwrócił się do niej i robił głupie miny i stukał się w czoło, że niby ona taka głupia. A wczoraj moja koleżanka Aga strasznie płakała, bo inni uczniowie bardzo brzydko ją przezywali.
Dziennikarz:

A wy jesteście grzeczni? Wam zdarza się agresja słowna?
Uczeń 3:

Zdarza się, ale jak ostatnio obraziłem Magdę to zaraz ją przeprosiłem. Teraz bardzo się pilnuję.

A na lekcji też już nie będę przeszkadzał.

Dziennikarz:

No tak to o czym mówicie to rzeczywiście złe zachowania. A czy wy moglibyście utworzyć kodeks umów i zasad, które mogłyby zapobiegać agresji słownej?

Uczeń 3:

Wydaje mi się, że tak.

Uczennica 2:

Oczywiście.

Dziennikarz:

To popracujcie nad tym, a my tymczasem popatrzmy jakie zasady zawiera Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej oraz jakie przepisy reguluje Kodeks Karny również dla nieletnich.

W TRAKCIE PREZENTACJI PIOSENKA MUŃKA STASZCZYKA „NIE, NIE NIE”
Dziennikarz:

I co drodzy uczniowie, czy udało wam się ustalić jakieś zasady mądrego postępowania?

Uczennica 2 i uczeń 3 na przemian:

- MÓWIMY DO SIEBIE PO IMIENIU

- NIE WYŚMIEWAMY SIĘ Z INNYCH

- PRZEPRASZAMY, GDY ZROBIMY KOMUŚ KRZYWDĘ

- POMAGAMY OSOBOM, KTÓRYM KTOŚ DOKUCZA

- NIE NAMAWIAMY SIĘ PRZECIWKO INNYM

- POMAGAMY W NAUCE I ROZWIĄZYWANIU PROBLEMÓW OSOBISTYCH

- ZGŁASZAMY RODZICOM LUB WYCHOWAWCY GDY NAM LUB KOMUŚ DZIEJE SIĘ KRZYWDA

Dziennikarz:

Dziękuję bardzo uczniom gimnazjum w Łubnicach za rozmowę i mam nadzieję, że tu w tej właśnie szkole nigdy nie będzie problemów z agresją i brutalnością, bo czyż trudno żyć tak by nie szkodzić innym...?

- Nie, trzeba tylko chcieć. Dziękujemy za uwagę.